Aquilegia vulgaris, Amstelveen, JP Thijssepark

mijn

Bleekgroene, bovenzijdig, relatief brede, slingerende gang; vrij kort, maximaal ca 7 cm lang. Frass aanvankelijk in korrels, later korte draadstukjes of parelsnoertjes aan weerszijden van de gang. Vaak een aantal mijnen in één blad. De larve verlaat de mijn voor de verpopping via een onderzijdige boogsnede.

waardplanten

Ranunculaceae, oligofaag

Aquilegia alpina, aurea, chrysantha, vulgaris; Thalictrum aquilegiifolium, delavayi, flavum, minus, sparsiflorum, tuberiferum.

fenologie

Larven in juni-september (Hering, 1957a).

BENELUX

BE waargenomen (De Bruyn & von Tschirnhaus, 1991a).

NE waargenomen (de Meijere, 1924a).

LUX waargenomen (Ellis: Kautenbach).

verspreiding binnen Europa

Van Scandinavië en Finland tot het Iberisch Schiereiland en de Alpen, en van Ierland tot Polen (Fauna Europaea, 2008).

larve

Beschreven door de Meijere (1926a), Allen (1958a) en Sasakawa (1961a).

synoniemen

Phytomyza ancholiae Goureau, 1851; Ph. aquileagiae Robinea-Desvoidy, 1851 nec Hardy, 1849.

opmerkingen

Talrijk in tuinen.

literatuur

Ahr (1966a), Allen (1958a), Beiger (1979A, 1989a), Beuk (2002a), De Bruyn & von Tschirnhaus (1991a), Buhr (1932a, 1941b, 1964a), Černý & Merz (2007a), Chałańska, Łabanowski & Soika (2006a), Dreger & Myssura (2005a), Edmunds (2015a), Eiseman & Lonsdale (2018a), van Frankenhuyzen, Houtman & Kabos (1982a), Griffiths (1962a), Hartig (1939a), Hering (1936b, 1957a), Huber (1969a), Kabos (1971a), Kuroda (1961a), Maček (1999a), Manning (1956a), de Meijere (1924a, 1926a, 1939a), Nowakowski (1954a), Pakalniškis (2004a), Robbins (1991a), Sasakawa (1961a), Seidel (1957a), Sønderup (1949a), Spencer (1953a, 1972a, 1976a), Stammer (2016a), Starý (1930a), Surányi (1942a), von Tschirnhaus (1999a), Zoerner (1970a).