Phytomyza ranunculi (von Paula Schrank, 1803)

op Ranunculus etc.

Phytomyza ranunculi: mines on Ficaria verna

Ficaria verna, Epen, Heimansgroeve, 17.iv.2019 © Cor Zonneveld

Ranunculus repens: mine on Ranunculus repens

Ranunculus repens, Arnhem

Ranunculus repens: frass pattern

Ranunculus repens, Amstelveen: detail

Ranunculus repens: mine on Ranunculus repens

Ranunculus repens, lg. Tongeren © Hans Jonkman

mijn

Vrij lange, wat slordige, bovenzijdige gang, met de frass in dicht opeen liggende korrels of in parelsnoertjes. Verpopping buiten de mijn. De larve kan ook mineren in de stengelschors (Warrington).

waardplanten

Ranunculaceae, oligofaag

Anemonastrum narcissiflorum; Anemone nemorosa; Ficaria verna; Myosurus minimus; Ranunculus aconitifolius, acris, alpestris, arvensis, auricomus, bulbosus, cassubicus, cornutus, flammula, gramineus, lanuginosus, lingua, montanus, oreophilus, platanifolius, polyanthemos, repens, sardous, sceleratus, thora, velutinus.

Slechts zelden op Amenone. In uitgedroogde poelen ook op Ranunculus aquatilis (Buhr, 1932a)

fenologie

Larven kunnen bijna het hele jaar worden gevonden, “zelfs onder de sneeuw” (Hering, 1957a); eigen materiaal van mei tot november.

BENELUX

BE waargenomen (De Bruyn & von Tschirnhaus, 1991a; Scheirs, De Bruyn & von Tschirnhaus, 1999a).

NE waargenomen (van der Wulp (1871a, als praecox en zetterstedtii).

LUX waargenomen (Ellis, verscheidene vindplaatsen).

verspreiding binnen Europa

Geheel West-Europa (Fauna Europaea, 2008).

larve

puparium

synoniemen

Phytomyza flaveola Fallén, 1810; Ph. flava Fallén, 1823; Ph. albipes Meigen, 1830; Ph. flavoscutellata Meigen, 1830; Ph. pallida Meigen, 1830; Ph. praecox Meigen, 1830; Ph. scutellata Meigen, 1830; Ph. terminalis Meigen, 1830; Ph. vitripennis Meigen, 1830; Ph. maculipes Brullé, 1832; Ph. incisa Macquart, 1835; Ph. citrina von Roser, 1840; Ph. cinereovittata Zetterstedt, 1848; Ph. zetterstedtii Schiner, 1864; Ph. flavotibialis Strobl, 1902; Ph. islandica Rydén, 1953; Ph. pentalinearis Kuroda, 1954; Ph. tenuipennis Singh & Ipe, 1973.

parasitoïden, predatoren

Chrysocharis viridis; Miscogaster maculata.

opmerkingen

Misschien onze gewoonste mineerder.

literatuur

Amsel & Hering (1933a), Andersen (2013a), Andersen & Jonassen (1994a), Beiger (1955a, 1960a, 1965a, 1970a, 1979a), Beuk (2002a), Bland (1977a, 1992b), De Bruyn & von Tschirnhaus (1991a), Buhr (1930a, 1932a, 1941b, 1964a), Černý (2001a, 2007a, 2011a, 2013a), Černý, Andrade, Gonçalves & von Tschirnhaus (2018a), Černý, Barták & Roháček (2004a), Černý, Barták & Vaněk (2009a), Černý & Merz (2005a, 2006a, 2007a), Černý & Vála (1999a), Černý, Vála Barták (2001a), Chałańska, Łabanowski & Soika (2006a), Civelek (2004a), Ci̇velek, Çikman & Dursun (2008a), Dempewolf (2001a), Drăghia (1972a, 1974a), Dreger & Myssura (2005a), Eiseman & Lonsdale (2018a), van Frankenhuyzen, Houtman & Kabos (1982a), Gil Ortiz (2009a), Griffiths (1962a, 1964a), Guglya (2021a), Haase (1942a), Hartig (1939a), Hering (1924a, 1925a,b, 1927a, 1936b, 1955b, 1957a, 1967a), Huber (1969a), Kabos (1971a), Kvičala (1938a), Maček (1999a), Manning (1956a), Masetti, Lanzoni, Burgio & Süss (2004a), de Meijere (1924a, 1926a, 1939a, 1946a), Michalska (1970a, 1972a, 1976a, 2003a), Nowakowski (1954a), Ostrauskas, Pakalniškis & Taluntytė (2003a), Pakalniškis (1982b, 1990a, 1998a, 2004a), Pârvu (2005a), Robbins (1991a), Sasakawa (1961a), Scheirs, De Bruyn & von Tschirnhaus (1995a, 1996a, 1999a), Scheirs, De Bruyn & Verdyck (1993a), Seidel (1957a), Skala (1951a), Skala & Zavřel (1945a), Sønderup (1949a), Spencer (1953a, 1967a, 1972a, 1976a,b), Starke (1942a), Starý (1930a), Süss (1982a), Süss & Moreschi (2003a), von Tschirnhaus (1982a, 1999a), Utech (1962a), Vála & Rohacek (1983a), Warrington (2019c), van Wielink (2020a), van der Wulp (1871a), Zoerner (1969a, 1970a).