Plantparasieten van Europa

bladmineerders, gallen en schimmels

Fenusa dohrnii

Fenusa dohrnii (Tischbein, 1846)

elzenmineerwesp

Fenusa dohrnii: mines on Alnus glutinosa

Alnus glutinosa, Hongarije, Kimle, 15.vii.2019 © László Érsek

Fenusa dohrnii: mines on Alnus glutinosa

een van de mijnen in doorzicht

Fenusa dohrnii: larva

larve, dorsaal en ventraal

Fenusa dohrnii: larva

kop en thorax, dorsaal

Fenusa dohrnii: larva

abdomen einde, dorsaal

Fenusa dohrnii: larva

larve, lateraal

Fenusa dohrnii: larva

kop en thorax, ventraal

Fenusa dohrnii: larva

detail

Fenusa dohrnii: larva

abdomen einde, ventraal

Fenusa dohrnii mine

Alnus glutinosa, Aalten

Fenusa dohrnii

Alnus glutinosa, Orvelte: jonge mijnen met ovipositie-littekens

mijn

Een grote bruingekleurde blaasmijn, zonder begingang, die meestal begint in de buurt van een nerfoksel, en zich vandaar uitbreidt in de richting van de bladrand, zonder daarbij een zijnerf te overschrijden. (Alleen vlakbij de bladrand, waar de zijnerven dun zijn, verbreedt de mijn zich soms over een zijnerf heen; dit gebeurt des te sterker als het blad heel dun is). Vaak een aantal mijnen in één blad. De mijn is bovenzijdig, maar toch heel diep. Vooral in het begin van de mijn vreet de larve niet al het bladweefsel weg, waardoor de mijn daar ietwat groenig is. In tegenstelling tot Heterarthrus vagans, die eveneens talrijk is op dezelfde waardplant, verlaat de larve de mijn voor de verpopping.

waardplanten

Betulaceae, monofaag

Alnus cordata, glutinosa, incana & subsp. rugosa, viridis & subsp. suaveolens.

fenologie

Er zijn drie generaties per jaar, met larven hoofdzakelijk in mei-juni, juli, en augustus-september (van Frankenhuyzen, 1970a; Hart e.a., 1991a); maar tot in november kunnen mijnen met jonge larven worden gevonden.

BENELUX

BE waargenomen (Fauna Europaea, 2008).

NE waargenomen (van Ooststroom, 1976a).

LUX waargenomen (Chevin, Ellis & Schneider, 2011a).

verspreiding binnen Europa

Geheel Europa, met mogelijke uitzondering van het Balkan-schiereiland (Fauna Europaea, 2008).

larve

synoniemen

Fenusa dohrni.

parasitoïden, predatoren

Chrysocharis pentheus; Sympiesis sericeicornis.

opmerkingen

Het ei wordt onder de bovenepidermis afgezet, waardoor daar kleine bultjes worden gevormd. In tegenstelling tot bij Heterarthus vagans verkleurt het litteken niet naar bruin, maar blijft als een groen bultje zichtbaar (van Frankenhuyzen & Freriks, 1970c).

Van bijna 880 dieren bleek er slechts één een mannetje te zijn, de soort is dus in elk geval plaatselijk parthenogenetisch (Altenhofer, 1980b).

literatuur

Ahr (1966a), Altenhofer (1980b, 2003a), Beiger (1979a), Beneš & Holuša (2015a), Blank ao (1998a), Buhr (1933a, 1941a, 1964a), Chevin (1984a), Chevin, Ellis & Schneider (2011a), Drăghia (1968a, 1972a), van Frankenhuyzen (1970a), van Frankenhuyzen & Freriks (1970c), van Frankenhuyzen & Houtman (1972a), van Frankenhuyzen Houtman & Kabos (1982a), Haase (1942a), Haris (2009a), Hart ao (1991a), Hartig (1939a), Hering (1932a, 1957a), Hoop (1983a), Huber (1969a), Kirichenko, Augustin & Kenis (2018a), Kruse, Smith & Schiff (2010a), Kvičala (1938a), Liston (1995b, 2006a), Liston & Späth (2005a), Lorenz & Kraus (1957a), Maček (1999a, 2012c), Matošević, Pernek, Dubravac & Barić (2009a), Nowakowski (1954a), van Ooststroom (1976a), Pieronek (1962a, 1973a), Pschorn-Walcher & Altenhofer (2000a), Robbins (1991a), Savina & Chevin (2012a), Savina, Liston, Boevé, ao (2013a), Scobiola-Palade (1974a), Skala & Zavřel (1945a), Smith (1971a), Sønderup (1949a), Stammer (2016a), Taeger, Blank & Liston (2006a), Taeger ao (1998a), Viramo (1969a), Wahlgren (1944a, 1951a, 1963a), Zoerner (1969a, 1970a).

Laatste bewerking 21.xii.2022